Nika in Brussels

Weekend u rodziców był super, chociaż zawsze się cieszę na Brukselę. Proponowałam rodzicom żeby się tu przeprowadzili, ale nie udało mi się ich przekonać ;). Na spacerach w lesie nazbieraliśmy 14,5 kg żołędzi które można zamienic na Haribo –za 5 kg żołędzi dostaje się 1 kg gumisiów. Rodzeństwo mi upiekło pyszne, czekoladowe Brownies a mama zrobiła tysiące słoików z wyśmienitym gulaszem i dżem.

Kiedy dzisiaj otworzyłam drzwi, ciepła chmura wyszła z mojego pokoju. Nareszcie wynajmujący po 3 tygodniach włączył kaloryfery, teraz jest cieplo i przytulnie. Bardzo lubie mój pokoj i caly dom. W sierpniu, zanim w ogóle zaczelam szukac mieszkania, któregoś ranka powiedziałam mamie ze chce duży pokój w starej kamienicy z wysokim sufitem, błękitnymi ścianami i drewnianą podłogą, niedaleko uniwersytetu i niedrogo. Mama odpowiedziała „No dobra, niech ci będzie! ” ale tak naprawdę myślała ze zwariowałam. A stało się jak przepowiedziałam, znaleźliśmy dokładnie ten pokój który sobie wymyslilam.
Potym jak miesiąc temu na kursie holenderskiego poznałam paru nieznośnych, prymitywnych Niemców, którzy wybierali się na ten sam uniwersytet co ja, myślałam ze to będzie piekło. Na szczescie okazało się ze oni są jedynymi niesympatycznymi ludźmi w roczniku z których wszyscy się naśmiewają. Są głośni i ciągle przeszkadzają na zajęciach.
Wiekszosc studentów jest naprawdę w porzadku. Cieszę się ze znalazłam grupe z którą nie tylko miło jest się razem uczyć :) A nauki nie jest mało. Na jeden test z chemii trzeba znać na pamięć ponad 200 stron.
Jedna znajoma z rocznika tydzień temu się zaręczyła ze swoim chłopakiem (szwajcarem), ślub będzie w kwietniu. Czy w wieku 22 lat naprawde można wiedziec kto jest tym kims na cale życie? To chyba zależy od osoby. W kazdym razie wszyscy się dla nich cieszymy, akurat oni na pewno dobrze przemyśleli tą decyzje. Jak dotąd byłam tylko na ślubach krewnych, a nigdy na ślubach znajomych. A w maju czeka nas komunia brata, cala rodzina pod jednym dachem. Juhu!